Nie mam przyjaciół...

21:44

Wiecie co? Doszłam do wniosku, że przyjaciele i znajomi mi niepotrzebni, od czego mam komputer? Przecież tylko z nim tak naprawdę potrafię się zrozumieć. To nic, że nie mam z kim iść na pizze, do kina, na basen, bo czy to ważne? Moje łóżko i pokój to moi dwaj najlepsi koledzy, spędzam z nimi masę swojego życia. Praktycznie jesteśmy jak papużki nierozłączki. Dużo się u mnie dzieje, ba! Powiedziałabym, że więcej niż u was! Wyobraźcie sobie chociażby taką sytuację: wykonuję ważną misję w grze. Towarzyszy mi strach, adrenalina i wiele innych emocji, aż nagle- oh nie! 5% baterii w laptopie, a ładowarka znajduje się w salonie na dole! Nie macie pojęcia ile się wtedy u mnie dzieje! Jeżeli macie zamiar ze mną "pogadać", to jazda! W internecie jestem aktywna praktycznie cały czas. Przecież to cały mój świat, świat, w którym robię co chcę, jestem kim chcę, oraz świat, w którym jestem popularna, lubiana i mam masę przyjaciół! Dziennie setki zaproszeń do znajomych, miliony lików, tryliony powiadomień, dziesiątki otwartych czatów, a zero stoi przy osobach, z którymi mogę spotkać się w realu...

Aż strach pomyśleć, że takie coś spotyka osoby z naszej klasy, rodziny czy bliższego otoczenia. Zresztą sama nie wierzę, że pisze o tym taka osoba jak ja. Przecież jestem totalnym dzieckiem internetu. Telefon mam ze sobą zawsze i wszędzie. Nie wyobrażam sobie pójść bez niego do szkoły. Mimo tego, jestem z siebie dumna, a czemu? Umiem w dobry sposób wykorzystać to, co daje mi Internet, to dzięki niemu mam dwa światy. Światy, które potrafię rozróżnić. Na całe szczęście...

Pierwszym z nich jest ten realny i niepowtarzalny. Mam w nim chłopaka, wypady do kina, na rower, spacer. Rodzinę i wycieczki. Szkołę, która wydaje się nudna. Znajomych i przyjaciół, z którymi mogę pogadać w cztery oczy. Pasje i marzenia. Poczucie wartości oraz problemy.

Nie chcę zapominać również o tym drugim, wirtualnym. Świat bloga, który jest poniekąd moją pasją. Ask'a i Facebook'a. Mam w nim dostęp do każdej informacji, której poszukuję. Nawet najgłupszej. W jednej chwili mogę ze zwykłej dziewczyny zmienić się w astronautę i latać w kosmos.

Dzieli je granica, gruby mur. Bariera, która nie zawsze potrafi być przestrzegana przez innych. Burzą te mury, przekraczają granice. Gubią się. Zatracają siebie. Przenoszą w ten drugi świat, który wydaje się lepszy. Dla internetu potrafią poświecić wszystko, całe swoje życie. Przecież komu po co przyjaciele "w realu", skoro mogą spotkać się z nimi tutaj, w sieci. Zdecydowanie lepiej jest mieć właśnie takich znajomych, "mieszkających" w komputerze. Oni są zawsze do naszej dyspozycji. Dostępni 24h/dobę. Chętni do pomocy i wsparcia.

To najwygodniejsze rozwiązanie. Cały świat kręcący się wokół internetu. Nie musimy ruszać się ze swojego łóżka, a jesteśmy na filmie, który od zawsze chcieliśmy obejrzeć. Po co kupować bilet na koncert naszego idola, skoro mogę obejrzeć go w internecie. Tak, to w zupełności marzenie każdego z nas. Generalnie możesz mieć w nim wszystko o czym zamarzysz, dosłownie wszystko! Chcesz być popularny, sławny i mieć masę znajomych? Da się zrobić.

Sądzę, że to właśnie dla tych "dóbr", które daje nam Internet ludzie zamykają się w sieci. Poświęcają mu realnych znajomych, dla znajomych poznanych na czatach. Sport jest ograniczony do miliardów kliknięć myszką i to dziennie! Mimo, że ten świat wydaje się tak całkowicie idealny jest strasznie kruchy. Wyobraź sobie, że wystarczy tylko mała awaria prądu a całe to Twoje cudowne życie, wymarzony świat znika. Pęka jak bańka mydlana, w jednej sekundzie. Przyjaciele znikają, a ty zostajesz sam.